5. งานในร้านอาหารไทย

   วันต่อมาผมจึงได้ไปเริ่มงาน ซึ่งงานก็คือการเป็นผู้ช่วยพ่อครัว ที่มีหน้าที่คอยตักข้าว หุงข้าว หั่นผัก ไปเอาจานจากห้องล้างจาน และล้างเครื่องครัวหลังจากปิดร้าน  โดยทางร้านจ้างผมวันละห้าชั่วโมงต่อวัน โดยเริ่มงานในช่วงห้าโมงเย็นจนถึงสี่ทุ่ม และเป็นการจ้างงานแบบเงินสด ซึ่งก็คือทั้งสองฝ่ายต่างก็ไม่ได้เสียภาษี (คุณรู้ใช่ไหมว่าผมกำลังพูดถึงอะไร) เค้าให้ผมชั่วโมงละสิบเหรียญพร้อมกับมีอาหารให้อีกสองมื้อ คือมื้อเย็นขณะที่ทำงานมื้อนึง และพ่อครัวจะทำให้อีกมื้อนึงโดยจะห่อให้ตอนกลับบ้าน ผมมาคิดๆดูแล้ว ค่าแรงขั้นต่ำตามกฎหมายคือสิบห้าเหรียญ แต่พอมามองว่าได้กินฟรีสองมื้อ ซึ่งหากคิดดีๆแล้ว ผมซื้อข้าวกินปกติมื้อหนึ่งก็ราคาประมาณ 10-12 เหรียญ และแม้ว่าผมจะได้ค่าแรงชั่วโมงละ 15 เหรียญตามกฎหมายค่าแรงขั้นต่ำ ผมก็ต้องเอาเงินไปซื้อข้าวกินอยู่ดี และที่สำคัญคือ ช่วงนี้ผมจำเป็นต้องการปรับตัวสำหรับการอยู่ในประเทศนี้ ทั้งยังต้องการเงินสดเพิ่มมากขึ้นด้วย ผมจึงตัดสินใจว่าจะอยู่ที่ร้านสักพัก ซึ่งในใจผมก็รู้ว่านี่จะเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่ง แต่ผมก็ไม่อยากเสียมารยาท พอทำงานไปได้สักสัปดาห์ผมจึงถามพี่ที่ร้านว่า ถ้าวันหนึ่งผมจะขอลาออก ผมควรจะบอกพี่ล่วงหน้าเท่าไหร่ดี พี่เค้าก็บอกว่าประมาณเดือนนึงละกัน พอหลังจากนั้นอีกอาทิตย์หนึ่งผมก็บอกพี่เขาว่า เดือนหน้าผมขอลาออกนะคับ มันอาจจะดูเร็วไป แต่ผมคิดว่าการบอกกันก่อนก็ดีกับร้านเขาด้วย หลังจากนั้นผมก็ทำงานต่อมาเรื่อยๆจนครบกำหนดวันที่ตกลงกันไว้