มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เงินในบัญชีของผมมันเยอะเกินไปที่จะปล่อยให้อยู่เฉยๆ ผมก็ไม่รู้อะไรเรื่องการลงทุนนักหรอก แต่ก็แค่รู้สึกว่าอยากให้เงินก้อนใหญ่ที่สะสมมาได้ ได้อยู่ในที่ที่ปลอดภัยจากมือผมเอง
ผมโอนเงินก้อนนั้นไปฝากไว้ในบัญชีการลงทุน ที่จะกันไม่ให้ผมมีโอกาสยุ่งกับเงินก้อนนี้จนกว่าจะถึงเดือนตุลาคม แม้กระนั้นเงินส่วนเกินจากนั้นที่ผมสามารถใช้ได้ก็ยังอยู่ในระดับที่คล่องตัว ที่ผมสามารถนำไปใช้ทำอะไรๆตามใจได้ในระดับหนึ่ง
และวันหนึ่งขณะที่ผมกำลังนั่งรถกลับจากการทำงาน(เพราะน้าที่บ้านเป็นคนขับ)และได้มองไปตามข้างทาง มีรถคล้ายรถตู้คันหนึ่งจอดอยู่ข้างทางพร้อมกับติดป้ายประกาศขาย ผมขอให้น้าที่ขับรถอยู่ วนรถกลับเพื่อที่จะได้ไปดูใกล้ๆ มันเป็นรถ Honda Odyssey สีฟ้าอมเขียวที่สภาพอาจจะดูค่อนข้างเก่าในสายตาคนอื่น แต่สำหรับผมมันน่าจะดูดีได้ในระดับหนึ่งเชียวล่ะหากได้ถูกล้างอย่างดี
ผมบันทึกหมายเลขโทรศัพท์ที่ติดไว้ที่รถลงในเครื่องผม ถ่ายรูป ดูใต้ท้องรถว่ามีน้ำมันรั่วไหม(เพราะผมเคยเจอปัญหานี้มาก่อน) ภายในรถด้านในจะมีเพียงสองที่นั่ง คือสำหรับคนขับและคนที่นั่งข้าง ในขณะที่เบาะด้านหลังถูกยกออกหมด และถูกเปลี่ยนเป็นเตียงนอน มีทั้งหมอนและผ้าห่มวางไว้พร้อม มีม่านเล็กๆที่ดูเหมือนจะถูกประดิษฐ์ขึ้นเอง ผมสังเกตเห็นเปลือกหอยที่ช่องเก็บของด้านหน้าและของที่ห้อยกรุ๊งกริ๊ง ผมจึงเดาว่าเจ้าของน่าจะเป็นผู้หญิง ราคาที่ติดไว้คือ 1500 เหรียญ ณ ตอนนั้นขอบอกตามตรงว่าผมอยากได้มาก แค่ว่าผมไม่แสดงอาการออกมา
นี่เป็นเรื่องหนึ่งที่ผมเคยคิดอยากทำมานานแล้ว กับการที่สามารถนอนบนรถของตัวเองขณะที่เดินทางไปไหนมาไหน หากจะว่าไป ระหว่างที่อยู่ที่นี่ผมก็เคยเห็นมาบ้าง และก็เคยสงสัยว่า มันจะเป็นอย่างไรหนาถ้าได้นอนในรถที่มันดูแคบแบบนั้น
ด้วยความไม่รอช้า เมื่อถึงตอนเย็นของวันถัดมาในขณะที่ฝนตก และผมไม่เห็นรถคันนั้นจอดอยู่อย่างเคย ผมจึงรีบโทรไปถามทันที เจ้าของเป็นผู้หญิงจริงๆด้วย เธอเป็นคนฝรั่งเศส เธอบอกว่ากำลังจะกลับประเทศในอีกไม่นาน จึงทำให้เธออยากจะขายรถคันนี้ และการที่มันหายไปก็เพราะเธอเอามันขับไปที่ทำงาน ผมถามว่ารถคันนี้มีปัญหาเกี่ยวกับเครื่องยนต์อะไรไหม เธอก็ว่าไม่ ผมจึงขอนัดดูรถในวันถัดมา
เรานัดเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในเมือง ผมเห็นรถคันนั้นจอดอยู่ที่ลานจอดรถ ผมจึงเดินเข้าไปส่องอีกครั้ง ในหัวของผมตอนนั้นแถบจะเต็มไปด้วยความต้องการ และมีทัศนคติที่ดีกับรถคันนั้นมาก และในที่สุดผมก็เห็นเธอเดินหิ้วของมาที่รถ เธอเป็นคนรูปร่างสูงบางและใส่แว่น และดูเป็นมิตรดี เธอเล่าว่าเธอขับรถคันนี้เดินทางคนเดียวทั่วเกาะใต้ โดยซื้อมันต่อจากเพื่อนชาวเยอรมันสองคนที่เคยเที่ยวด้วยกันในราคา 2000 เหรียญ
เธอเปิดกระโปรงรถให้ผมดู หยิบแฟ้มที่เต็มไปด้วยประวัติการซ่อม การต่อภาษี และการตรวจสภาพรถ พร้อมกับอธิบายว่าเธอได้เสียค่าซ่อมบำรุงแต่ละครั้งไปเท่าไหร่ ผมลองคำนวณในใจ ถ้าหากมันเป็นไปอย่างที่เธอว่า ก็รู้สึกว่าเธอจะเสียไปมากพอสมควรกับรถคันนี้ ผมเริ่มรู้สึกเห็นใจและสงสาร เธอเปิดท้ายรถให้ผมเห็นเตียงด้านหลัง และอุปกรณ์ต่างๆที่มาพร้อมกับรถ อันได้แก่ เตาแก๊สปิคนิค เครื่องนอน อุปกรณ์ทำครัวและเครื่องครัว ที่สามารถทำอาหารในขณะเดินทางได้ เอาเป็นว่าดูครบครันจนทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นเชียวละ เธอยังแนะนำให้ผมเช็คน้ำมันเครื่องบ่อยๆและคอยเติม เธอถึงกับสาธิตให้ผมดู แม้กระนั้น ผมก็ไม่ได้มองว่ามันเป็นปัญหาหรือเอะใจอะไรเลย ดูเหมือนว่าใจผมเกินกว่าครึ่งจะอยู่ในจินตนาการของการผจญภัยกับรถคันนี้ไปเรียบร้อยแล้ว จากนั้นผมจึงขอให้เธอขับรถคันนี้ไปที่ไปรษณีย์ที่อยู่ใกล้เคียงด้วยกัน
เป็นเรื่องที่ฟังดูไม่น่าเชื่อแต่จริง ที่ประเทศนี้มีขั้นตอนการโอนรถที่ง่ายและสะดวกมาก เพียงการกรอกเอกสารแผ่นเดียวแล้วยื่นให้กับพนักงานในไปรษณีย์ โดยที่ไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียมใดใด ในเอกสารก็เพียงแค่ระบุชื่อผู้โอน และระบุวันที่ไว้เป็นหลักฐาน หลักๆก็มีแค่นั้น คุณอาจจะสงสัยว่า หากมันง่ายขนาดนี้แล้ว จะไม่น่ากลัวเรื่องมิจฉาชีพหรือ ผมก็ต้องยอมรับว่า ผมเคยคิดเช่นนั้นเหมือนกัน แต่พอได้มองไปรอบๆออฟฟิสก็จะพบว่ามีกล้องวงจรปิดติดอยู่เต็มไปหมด ใครมาทำธุรกรรมอะไรที่นี่และในเวลาใดก็จะถูกบันทึกไว้ และถ้าผมเป็นตำรวจ ผมก็คงจะคิดว่า เพียงเท่านี้ก็น่าจะเกินพอแล้วที่จะหาเบาะแสและตามตัวใครก็ตามที่มีลักษณะน่าสงสัย หากว่าจะมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นมาจริงๆ
ระหว่างที่กรอกเอกสารที่ไปรษณีย์เธอถามผมว่าทำไมผมต้องการรถคันนี้ ผมจึงบอกเธอโดยไม่ได้เผื่อใจอะไรไว้เลยว่า นอกจากผมจะอยากเที่ยวไปกับมันแล้ว ผมยังอยากจะใช้สิ่งนี้เป็นการเริ่มต้นทักษะการขายครั้งแรกในชีวิตของผมด้วย คือผมอาจจะขายมันต่อในราคาที่อาจสูงขึ้นอีกสักนิดเมื่อถึงเวลาที่ต้องทำแบบนั้น ผมพูดซะมั่นใจเต็มร้อยโดยที่ไม่ได้เผื่อใจอะไรไว้เลยตามประสาเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้าวงการ
เราไปยื่นเอกสารที่พนักงาน ผมมอบเงินให้กับเธอ 1500 เหรียญ ตามราคาที่ระบุไว้โดยไม่ได้ต่อเลยสักนิด(งัยล่ะครับ ฟังดูมีประสบการณ์จริงๆด้วย) และด้วยความสงสารผมจึงเพิ่มเงินให้เธออีกร้อยเหรียญ รวมเป็น 1600 เหรียญ เพราะรู้สึกว่าเธอได้เสียเงินเกินกว่าที่เธอได้รับในตอนขายรถคันนี้ไปมากแล้ว ผมไม่ได้จะโชว์เท่ห์หรืออะไร อาจเป็นเพราะเงินของผมในช่วงนั้นมันสะพัด จนมองดูว่าการต้องจ่ายเงินเพิ่มอีก 100 เหรียญเพื่อให้ใครสักคนรู้สึกดีขึ้นนั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร จากนั้นเราก็แยกกัน เธอให้กุญแจรถทั้งหมดที่เธอมี แล้วลากลับแบคแพคเกอร์ของเธอที่อยู่ใกล้ๆ ส่วนผมก็เดินไปที่รถคันใหม่ของผม สตาร์ทเครื่อง แล้วขับมันออกสู่ถนน
มาถึงตอนนี้ทำให้ผมมีรถสองคันในครอบครอง ที่จอดรถจึงเริ่มหายากขึ้นทุกที ผมขับรถคันใหม่ของผม(ซึ่งจากนี้ผมจะขอเรียกว่ารถนอนก็แล้วกัน แม้ว่ามันจะไม่ใช่รถนอนคันใหญ่ๆก็เถอะ แต่คุณก็สามารถนอนในนั้นได้จริงๆ ได้ถึงสองคนด้วยซ้ำ) ผมขับรถนอนกลับมาที่ห้างสรรพสินค้า แล้วสตาร์ทรถคันแรก(ซึ่งผมจะเรียกมันว่ารถดำก็แล้วกัน) และขับลงไปไว้ที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของห้าง เพื่อหวังจะจอดไว้สักระยะหนึ่ง อย่างน้อยก็คิดว่าที่นี่ก็น่าจะสามารถกันแดดกันฝนได้ จากนั้นผมก็เดินออกมา แล้วขับรถนอนกลับบ้าน เพื่อนำไปเข้ากระบวนการทำความสะอาด
ผมรื้อของออกมาจากรถทั้งหมด ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดทุกซอกทุกมุม ถูกระจกให้ใสสะอาด ทั้งด้านในและด้านนอก จัดของต่างๆให้อยู่ในหมวดหมู่เดียวกัน เพื่อให้สามารถหาและหยิบใช้ได้ง่าย อะไรที่ดูมากเกินไป ผมก็ให้คนที่บ้านไว้เลย เพื่อจะได้ลดน้ำหนักรถ ผ้าปูที่นอนก็นำออกมาทยอยซักจนหมด ผมเพลิดเพลินกับสิ่งที่กำลังทำอยู่นี้มาก เพราะนี่คือจุดเริ่มต้นของสิ่งที่ผมเคยหวังมานานตั้งแต่ช่วงแรกๆที่ได้เข้ามาในประเทศนี้ เพราะเคยเห็นฝรั่งนักเดินทางคนอื่นเขาทำกัน แล้วเคยสงสัยว่ามันจะเป็นอย่างไรถ้าหากจะได้นอนในรถบ้าง
No comments:
Post a Comment