13. การเดินทางสู่เกาะใต้

       ที่พักคืนแรกของการเดินทางคือที่เมือง Wellington และก็มีเรื่องขำๆจนได้ เมื่อห้องพักที่ผมจองออนไลน์ไว้ไม่ใช่สถานที่ที่อยู่ในตัวเมืองแต่เป็นที่ชายหาดแห่งหนึ่งที่อยู่ในเขต Wellington แต่อยู่ห่างออกไปจากตัวเมือง ผมได้จ่ายเงินผ่านระบบออนไลน์ไปแล้วด้วย แล้วเชื่อไหมว่า ผมเพิ่งรู้ว่ามันเป็นคนละที่กัน ก็ตอนที่ผมไปเช็คอินที่เคาเตอร์โรงแรมซึ่งอยู่ในเครือเดียวกันที่ตั้งอยู่ในตัวเมือง พนักงานต้อนรับเป็นคนบอกผมว่า ขอโทษด้วยนะคับ แต่ห้องที่คุณจองไว้นั้น อยู่อีกที่หนึ่งที่อยู่ออกไปชานเมืองครับ ผมก็เข้าใจว่าเป็นความผิดของผมเองนะที่ดูไม่ดีเองตอนจอง แต่ก็ขอให้เค้าช่วยเข้าใจหน่อย เผื่อว่าในเมื่อเค้าเป็นโรงแรมในเครือเดียวกันก็อาจจะพอตกลงกันได้ แต่เค้าก็ทำตามคำขอนั้นไม่ได้ ซึ่งผมก็เข้าใจตรงจุดนั้น อย่างไรก็ตาม ยังโชคดีที่โรงแรมนั้นยังมีเตียงว่างอยู่สำหรับคืนนั้นพอดี ก็คงไม่ต้องรออะไรแล้วคับ ผมจ่ายสดทันที ราคา ณ ช่วงเวลาที่ผมเดินทาง สำหรับห้องนอนรวมที่มี 6 เตียงราคาอยู่ที่ประมาณ 30 เหรียญต่อคืน

        กิจกรรมของผมก็ไม่มีอะไรซับซ้อนมาก ผมเป็นพวกแค่ว่า ได้เดินเล่นรอบเมืองใหม่ๆที่ผมไปผมก็รู้สึกดีมากแล้ว เห็นอะไรแปลกหูแปลกตาและได้ดื่มด่ำกับธรรมชาติของเมืองแต่ละเมือง ผมต้องขอยอมรับและชื่นชมประเทศ NZ นี้ว่า เป็นประเทศที่วางผังเมืองได้สอดคล้องกับเอกลักษณ์ทางธรรมชาติในแต่ละเมืองได้อย่างลงตัวมาก เป็นต้นว่า แม้ในเมืองหลวงอย่าง Wellington ที่น่าจะเป็นเมืองที่คนพลุกพล่านมากที่สุดในฐานะเมืองหลวง แต่กลับสามารถแบ่งพื้นที่ที่สามารถทำให้ผู้คนได้สัมผัสกับจุดขายทางธรรมชาติของเมืองนี้ได้อย่างดีเยี่ยม ซึ่งในกรณีของเมืองนี้ก็คือชายทะเลและท่าเรือ บวกกับความสะอาดสะอ้านของเมือง และอากาศที่เย็นกำลังดี ไม่มีฝุ่นหรือมลพิษ มีแต่ลมแรงเนื่องจากอยู่ติดทะเล จึงอาจกล่าวได้ว่าเมืองหลวงนี้เป็นเมืองที่สามารถผสานความเป็นเมืองและธรรมชาติได้ดีมากเมืองหนึ่ง

        ระหว่างช่วงหัวค่ำในที่พักแห่งนี้ ผมได้มีโอกาสคุยกับคนฝรั่งเศสคนหนึ่ง อายุประมาณสามสิบต้นๆ  ด้วยความที่ผมเป็นคนชอบคุยแลกเปลี่ยนทัศนคติกับผู้คนอยู่แล้ว ผมจึงถามเขาว่ากำลังจะเดินทางไปไหนต่อ เขาว่ากำลังจะเดินทางไปเกาะใต้เช่นกัน แต่จุดหมายที่เขาไปไม่ได้น่าสนใจเท่าวิธีการที่เขาใช้ เขาบอกว่าตอนนี้เขาอยู่ในระหว่างครึ่งทางของการเดินจากด้านบนของเกาะเหนือลงไปสู่ใต้สุดของเกาะใต้ ใช่ครับเขาเดินเท้า ผมก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่ามีแบบนี้ด้วย คนที่เดินทางประเภทนี้จะเป็นสมาชิกของแอพลิเคชั่นหนึ่งที่มีข้อมูลการเดินทางจัดให้กับสมาชิก เส้นทางส่วนใหญ่ก็จะเป็นการเลาะเลี้ยวไปตามเขตอุทยานแห่งชาติ แน่นอนว่าบางช่วงก็ต้องใช้การโดยสารสาธารณะบ้าง แต่โดยส่วนใหญ่แล้วก็คือการเดินเท้า ผมนี่งงเลยและก็ได้แต่คิดกับตังเองว่าแบบนี้ก็มีด้วยแฮะ

        เช้าวันต่อมาก็ได้เวลาขึ้นเรือ บอกตามตรงนี่เป็นครั้งแรกที่จะได้มีโอกาสขึ้นเรือขนาดใหญ่เท่าเรือสำราญแบบนี้ แล้วถ้าใครจะเอารถยนต์ข้ามฟากก็สามารถใช้บริการของเรือนี้ได้ด้วยนะ พิธีการก่อนขึ้นเรือก็ไม่มีอะไรมาก สังเกตรอบๆตัว สังเกตคนโน้นคนนี้แล้วก็ใช้ความน่าจะเป็นพาไป เออ มีอย่างหนึ่งที่อยากแนะนำ หากคุณรู้ว่าคุณเป็นพวกหิวได้บ่อยๆหรือชอบกินขนม ผมแนะนำให้คุณหาซื้อไว้ตั้งแต่ก่อนขึ้นเรือแล้วใส่กระป๋าไว้ แน่นอนว่าคุณสามารถหาซื้อสิ่งที่คุณอยากกินบนเรือได้ แต่ราคาสินค้าที่คุณซื้อมาจากที่อื่นจะถูกกว่าพอสมควร คล้ายกับราคาของขนมในโรงหนังนั่นแหละ ดังนั้นหากคุณเป็นสายอร่อยดีแบบประหยัดต้นทุน ผมก็อยากจะขอแชร์ในจุดนี้

       

        พอผมเข้ามาในเรือแล้ว ผมก็เดินสำรวจไปรอบๆ เดินขึ้นชั้นนี้ลงชั้นโน้น อ่านป้ายโน่นนี่ ชั้นที่ดูมีชีวิตชีวาที่สุดก็เห็นจะเป็นชั้นดาดฟ้าเรือ แน่นอนว่าคุณสามารถสัมผัสกับวิวทิวทัศน์ได้มากที่สุด แต่ก็เป็นชั้นที่ลมแรงที่สุดเช่นกัน ภายในเรือชั้นต่างๆจะมีมินิบาร์ ร้านอาหาร ที่เล่นสำหรับเด็กๆ โรงภาพยนต์ขนาดเล็ก พูดง่ายๆก็คือ มีที่ไว้ฆ่าเวลาแบบต่างๆตลอดระยะเวลาสามชั่วโมงในการเดินทาง แต่วิธีที่ผมชอบใช้ก็คือการเอาของที่ตุนไว้ในกระเป๋าออกมากิน ในขณะเดียวกันก็เพลิดเพลินไปกับวิวทิวทัศน์ตามธรรมชาติ

เท่าที่จำได้นั้น วิวทิวทัศน์ที่ผมรู้สึกว่าสวยก็จะมีในช่วงเริ่มต้นของการออกเรือและในขณะที่กำลังจะเทียบท่าที่เกาะใต้ เหตุผลก็เนื่องจากว่า จะเป็นเวลาที่เรืออยู่ใกล้กับขอบของแผ่นดินที่จะปรากฎมีก้อนหิน เนินเขาขนาดใหญ่บ้างเล็กบ้างสลับกับพื้นน้ำ มันก็จะทำให้ได้ภาพของสีน้ำทะเลผนวกกับสีเขียวของแมกไม้ ผสานกับสีน้ำตาลของแผ่นดินโดยมีพื้นหลังเป็นท้องฟ้าและก้อนเมฆ โดยส่วนตัวผมคิดว่าสิ่งต่างๆที่ได้กล่าวมาช่วยให้สองช่วงเวลาดังกล่าวดูน่าประทับใจที่สุด ส่วนช่วงเวลาระหว่างนั้นกว่าสองชั่วโมงภาพที่เราเห็นส่วนใหญ่ก็จะเป็นภาพพื้นน้ำอันกว้างใหญ่

        หลังจากเข้ามาเหยียบเกาะใต้โดยสมบูรณ์แล้ว ผมก็เชื่อมต่อการเดินทางเพื่อไปเมืองไครเชิทร์ด้วยรถไฟ เหตุผลก็ไม่มีอะไรมากนอกจากแค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศ ผมแค่อยากเห็นว่ารถไฟที่นี่จะเป็นอย่างไร ผู้โดยสารในขบวนส่วนใหญ่มักเป็นผู้สูงอายุ และกิจกรรมก็ไม่มีอะไรนอกจากการนั่งให้รถเคลื่อนไป ผมก็หา Audio ฟังไปเรื่อยขณะการเดินทาง